بازگشت به مبانی فقهی‌ - حقوقی ایمنی زیستی وتولید محصولات تراریخته: ضرورت تحول در اقتصاد کشاروزی وسلامت

تقویت زیست‌فناوری و تولید محصولات اصلاح ژنتیکی شده در اسناد ملی مانند سند چشم‌انداز بیست‌ساله، برنامه پنجم توسعه، و سند ملی زیست‌فناوری و راهبردهای اجرایی آن مورد تأکید است. بند 7 سند چشم انداز بیست ساله به صراحت بر توسعه علوم و فناوری‌های جدید از جمله فناوری زیستی تأکید کرده است. سند ملی زیست‌فناوری مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در بخش آرمان‌ها بر بهبود کمی و کیفی فراورده های کشاورزی ... و تأمین امنیت غذایی کشور با استفاده از زیست فناوری، در بخش اهداف کوتاه‌مدت بر دستیابی و به کارگیری فناوری زیستی برای افزایش و بهبود کیفیت تولید فراورده های راهبردیِ کشاورزی (گندم، برنج، دانه‌های روغنی،...)، در اهداف میان‌مدت بر کشت حداقل 3 گیاه تراریخت در کشور به مساحت حداقل نیم درصد سطح زیر کشت این قبیل گیاهان در جهان و در اهداف بلند مدت بر افزایش تولید ... به میزان دو برابر هدف برنامه میان مدت و تولید فراورده‌های صنعتی، غذایی، معدنی و انرژی از طریق زیست‌فناوری به میزان 2۰ درصد تولید کل این فراورده‌ها تأکید کرده است. همچنین راهبردهای زیست فناوری (مصوب 28/9/86 شورایعالی انقلاب فرهنگی) نیز دستگاه های ذیربط را موظف کرده است با آینده‌نگری برای استفاده سریع از فرصت‌ها ... استانداردها و تأییدیه‌های لازم را برای ورود محصولات زیست‌فناوری تولیدشده داخلی به بازارهای ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی فراهم نمایند. این در حالی است که با یک جریان‌سازی هدفمند و پرهزینه رسانه‌ای و اطلاعاتی در 15 سال گذشته از اجرای این اسناد قانونی و بالادستی به شدت جلوگیری شده است.
تنها استدلال این جریان رسانه‌ای وجود برخی ملاحظات ایمنی زیستی راجع به محصولات تراریخته است. حال آنکه قانون ایمنی زیستی ضمن تأکید مجدد بر بهره‌مندی از فناوری تراریخته، فرایند قانونی و ارزیابی‌های لازم را برای صدور مجوز تولید محصولات تراریخته مقرر کرده است. با وجود این، برخی مدعی عدم کفایت اصول و مقررات حقوقی و فنی ایمنی زیستی در این حوزه بوده و خواستار منع مطلق تولید محصولات تراریخته هستند.
البته مفهوم ایمنی زیستی بسیار عام تر است از تولید محصولات تراریخته و با توجه به عدم وجود هیچ تجربه آسیب‌زایی از ناحیه تراریخته و پاک و ایمن بودن آن باید گفت هنگام سخن گفتن از ایمنی زیستی، حوزه تراریخته باید در رتبه های آخر توجه قرار داشته باشد. مفهوم ایمنی زیستی به معنای تدابیر پیشگیرانه برای جلوگیری از آسیب جدی به منابع زیستی در اثر اقدامات انسان است. ماده (پ)7 کنوانسیون تنوع زیستی کشورها را ملزم کرده است به «مطالعه و تهیه فهرستی از فعالیت‌هایی که بر حفاظت و استفاده پایدار از تنوع زیستی تأثیر اساسی دارد به همراه شیوه و میزان تأثیر آنها از طریق نمونه‌گیری و ‌سایر تکنیک‌ها». متأسفانه سازمان محیط زیست پیش از آنکه در اجرای این ماده مطالعات لازم و فهرست مذکور را تهیه نموده باشد و بدون هیچ مستندی ایمنی زیستی و برخی مشکلات زیست‌محیطی کشور را به فناوری تراریخته منحصر می‌داند که پیشنهاد لایحه ضعیف و غیرحقوقی ایمنی زیستی نمونه این رویکرد است. نتیجه این رویکرد آن است که عوامل اصلی تخریب و آسیب به محیط زیست باقی مانده و در برابر، بازدارندگی در برابر پیشرفت فناوری زیستی در کشور تشدید شده است. به موارد ذیل دقت کنید:
40 درصد اقتصاد جهان با استفاده از تنوع زیستی است که این استفاده در بسیاری موارد به تنوع زیستی آسیب جدی رسانده و می‌رساند مانند صنعت چوب یا کشاورزی با روش‌های ناسالم و سنتی. سالانه 100 میلیون هکتار از اکوسیستم طبیعی از بین می‌رود. 31 هزار گونه گیاهی و حیوانی در معرض انقراض است و دست کم هر هفته یک گونه در جهان منقرض می‌شود. صدها گونه حشره، علف هرز و بیماری گیاهی به آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها مقاوم شده‌اند و محصولات کشاورزی دارای باقیمانده سموم منشأ بیماری و سرطان تا چهل برابر مجاز هستند. در برخی مناطق جمعیت زنبورهای عسل به دلیل مواردی چون استفاده از سموم و امواج رادیویی به شدت کاهش یافته است. برخی روش‌های سنتی مبارزه بیولوژیکی با آفات تا کنون آسیب‌های متعدد و گاه فاجعه آمیز داشته است. پیامدهای معرفی گونه‌های مهاجمی چون کرم کاکتوس در سال 1925 به استرالیا، 1930 به افریقای جنوبی و 1957 به امریکای شمالی از این قبیل است.
موارد فوق را در کنار صدها آسیب دیگر مقایسه کنید با این حقیقت که حتی یک مورد آسیب از ناحیه محصولات تراریخته مستند به نمونه‌های عینی در ژورنال‌های علمی گزارش نشده است و به عکس گزارش‌های متعدد راجع به کاهش مصرف سموم، افزایش تنوع زیستی و ایجاد ارزش افزوده اقتصادی قابل توجه برای کشاورزان گزارش شده است. به طور کلی کشت گیاهان تراریخته باعث کاهش مصرف آفت‌کش‌ها به میزان 37 درصد، افزایش عملکرد به میزان 22 درصد و افزایش درآمد کشاورزان تا 68 درصد شده است.
 
محصولات تراریخته به دلیل اینکه تنها محصولاتی هستند که بیش از 75 آزمون ایمنی را طی می‌کنند تا به بازار ارائه شوند و در بسیاری موارد نیاز به سموم خطرناک ندارند، سالم‌ترین و کم‌آسیب‌ترین نوع محصول برای سلامت و محیط زیست هستند. حال آنکه باقی‌مانده سموم، آلرژن‌ها و... در محصولات متعارف و برخی سموم مانند افلاتوکسین در محصولات ارگانیک که همه این موارد بیماری‌زا و سرطان‌زا هستند، هیچ گاه به این دقت مورد ارزیابی ایمنی زیستی قرار نمی‌گیرند. به دلیل فرایند طبیعی تولید محصولات ارگانیک این محصولات به راحتی مورد حمله قارچها قرار می‌گیرند و قارچها در محل حمله، افلاتوکسین تولید می‌کنند که ماده‌ای سرطان‌زا است. با این حال محصولات ارگانیک بدون هیچ ارزیابی مجوز مصرف می‌گیرند. در برابر، محصولات تراریخته مقاوم به بیماریهای قارچی وجود دارند که نه مانند محصولات متعارف نیاز به سم‌پاشی دارند و نه به حمله قارچ دچار می‌شوند اما باز هم ارزیابی می‌شوند و بعد مجوز می‌گیرند.
 
سالانه تا 1200 محصول تراریخته مجوز کشت آزمایشی دریافت می‌کنند و تجربه کشت این محصولات از دهه هشتاد تا کنون نشان دهنده آثار و پیامدهای مثبت متعدد به ویژه در حوزه سلامت انسان و محیط زیست بوده است. اگرچه بارها در رسانه‌ها به دروغ گفته شده است که مصرف این محصولات در اروپا ممنوع است اما تا کنون 71 محصول تراریخته در اروپا مجوز دریافت کرده‌اند و این فناوری در اروپا پذیرفته شده است. نهادهای رسمی و حتی دادگاه‌های اروپا در موارد متعدد با بررسی ادعاهای مختلف رسانه‌ها و برخی ان جی او های زیست‌محیطی افراطی تأکید کرده‌اند هیچ مستند علمی راجع به این ادعاها وجود ندارد.
 
مشابه این جریان در دهه شصت تلاش می‌کرد علیه انرژی هسته‌ای نیز پیگیری شود. در آن زمان مضرات و معضلات ایمنی رادیواکتیو مدام به تیتر روزنامه‌ها بدل میشد و کتاب‌ها در این باره منتشر شد. با وجود این حقایق، آیا اوج گرفتن هجمه‌ها علیه محصولات تراریخته درست در هنگامی که صدور مجوز تولید آن با استناد به قانون ایمنی زیستی در دستور کار دولت محترم قرار گرفته است، نشان‌دهنده قدرت جریان نفوذ در تضعیف اقتصاد کشور و به طور خاص امنیت غذایی نیست؟ دانشمندان این حوزه بارها خطاب به مسئولان دلسوز و متعهد و مردم این سؤال را مطرح کرده‌اند که چرا تمام آنچه علیه این فناوری به مردم القا می‌شود منحصرا در رزنامه‌ها یافت می‌شود و نه منابع علمی و مستند به تحلیل اشخاص است و نه نمونه‌های عینی و مطالعات تجربی.
قرن حاضر قرن زیست‌فناوری دانسته شده است و تولید کنندگان ارقام تراریخته سلطه بر کشاورزی آینده جهان را رقم خواهند زد. به ویژه که تولید ارقام مقاوم به شوری و خشکی و آفات مختلف می‌تواند بسیاری از ظرفیت‌های جدید کشاورزی را فعال کند. در این شرایط دشمن تلاش می‌کند کشاورزی کشور را از این فناوری تهی کرده و دانشمندان این حوزه را وادار کند به سایر حوزه‌ها سرگرم شوند و یا به سایر کشورها مهاجرت کنند. سلطه بر امنیت غذایی کشور نتیجه تحقق کامل این پروژه خواهد بود.
راه حل رفع هر گونه شبهه و پایان دادن به بازدارندگی غیرمنطقی 15 سال گذشته در حوزه تولید محصولات تراریخته به عنوان ضرورت تحول در کشاورزی و امنیت غذایی، بازگشت به اصول حقوقی و شرعی ایمنی زیستی است. با مطالعه رویکردهای مختلف حقوقی در حوزه ایمنی زیستی مشخص می‌شود مقررات‌زدایی، استناد به اصل پیشگیرانه پس از احراز خطر با استناد به مستندات علمی، تمرکز بر محصول نهایی و نه فرایند تحصیل آن، توجه به اصل این‌همانی (تراریخته و غیرتراریخته) و سنجش هم‌زمان میزان خطر و منافع بالقوه به طور موردی از اصول قانونگذاری در حوزه ایمنی زیستی است.
اصل پیشگیرانه محور تنظیم چارچوب حقوقی ایمنی زیستی را تشکیل می‌دهد. اگرچه نظام‌های حقوقی در شیوه تفسیر اصل پیشگیرانه اختلاف دارند اما این امر پذیرفته شده است که اصل پیشگیرانه در صورتی قابل استناد است که اصل وجود محتمل قابل تبیین و میزان احتمال قابل توجه باشد. بر اساس این اصل محدود کردن دخالت حقوقی و قضایی در آزادی اشخاص تنها در مواردی جایز است که تهدید جدی، ملموس و قریب الوقوعی وجود دارد که بیش از یک خطر فرضی صرف و بدون دلیل علمی باشد. موارد معدود تخطی از این معیار در نظام‌های حقوقی امریکا و اروپا نیز ناشی از مبانی خاص این نظام‌های حقوقی در شناسایی آرای عمومی به عنوان منبع اعتبار قواعد حقوقی است. بر خلاف این نظام‌های حقوقی، انحصار منبع اعتبار قواعد حقوقی در ادله معتبر و عدم شناسایی آرای عمومی به عنوان منبع اعتبار در نظام فقهی ـ حقوقی اسلام موجب می‌شود با معضل عدم ثبات و انسجام در مقررات ایمنی زیستی مواجه نباشیم.
به لحاظ فقهی نیز ادله تسخیر، اصل اباحه و قاعده تسلیط در نظام فقهی ـ حقوقی اسلام، اثبات کننده اصل آزادی عمل در رفتارهای حوزه زیستی بوده و قاعده لاضرر و ادله ضمان به خوبی چارچوب و اصول مورد نیاز در ایمنی زیستی را فراهم می‌سازد. برای ترسیم این چارچوب باید سه وجه را راجع به رفتارهای حوزه زیستی متمایز ساخت. در وجه اول اضرار به غیر از نظر رابطه سببیت و سبب زیان روشن است که در اینجا قواعد مسئولیت مدنی حاکم بوده و اغلب نیازمند دخالت حقوقی مجزا نیستیم. اما مسئله مورد نظر در ایمنی زیستی این است که به دلیل ابهام در وجود سبب و رابطه سببیت، اضراری واقع نشده است ولی وقوع آن انتظار می‌رود. در اینجا گاه وجود سبب و محتمل قطعی است ولی رابطه سببیت و میزان احتمال مشخص نیست مانند جایی که آزمایشات حیوانی امکان آسیب را اثبات کرده باشند اما در حوزه انسانی آسیبی اثبات نشده است یا در جایی مانند آلودگی هوا، سیگار و افزودنی‌های مواد غذایی که گاه ایجاد آسیب از ناحیه آنها به صورت ایجاد بیماری یا تشدید بیماری قابل تبیین است اما بیان روشنی از رابطه سببیت میان زیان و سبب زیان ممکن نیست. برای نمونه گاه احتمال انتساب زیان به علل دیگر یا تقارن چند سبب با سبب مورد نظر موجب ابهام در رابطه سببیت می‌شود. در این صورت بر اساس احتیاط در اطراف شبهه محصوره دخالت حقوقی حتی‌الامکان از طریق اعلان هشدارهای لازم و نه دخالت کیفری موجه خواهد بود. در وجه سوم وقوع محتمل یا سبب زیان نیز دارای ابهام است و نمی‌توان تبیین علمی از آن ارائه کرد مانند مواردی که هیچ مطالعه قابل استناد علمی برای اثبات احتمال زیان وجود ندارد که در اینجا دخالت حقوقی موجه نیست. تولید محصولات تراریخته پس از تأیید مراجع ذیصلاح از نوع سوم است. از آنجا که با لحاظ اصل اباحه در اندیشه فقهی دخالت حقوقی قانونگذار یا دولت در تصرفات اشخاص خارج از چارچوب مذکور جایز نیست، هر گونه محدودیت در اقدامات تحقیقاتی و کشاورزی مربوط تولید محصولات در صورتی که آزمایشات علمی خطری را در چارچوب فوق نشان نمی‌دهند، به معنای دخالت نامشروع در حقوق و آزادی‌های مشروع بوده و جایز نیست. هر گونه اقدام و قانونگذاری که صرفا تحت تأثیر جریانات رسانه‌ای یا رویکردهای سایر نظام‌های حقوقی از این مبانی مستحکم فقهی ـ حقوقی در حوزه ایمنی زیستی فراتر برود تنها به تشتت در سیاست‌گذاری و قانونگذاری و به طور کلی نظام حقوقی و اقتصادی کشور منجر می‌شود. از همین رو بازگشت نهادهای اجرایی و قانونگذاری کشور به مبانی فقهی ـ حقوقی ایمنی زیستی ضرورت دارد.

بیش‌فعالی مخالفان تراریخته به دلیل آغاز تولید محصولات اصلاح شده است

دعوا و کشمکش رسانه‌ای مخالفان و موافقان تولید غذای تراریخته (تولید محصولات کشاورزی براساس دانش مهندسی ژنتیک) وارد فاز تازه‌ای شده است. حالا درشرایطی که برخی مسئولان دولت گذشته مدام با برخی رسانه‌ها در مخالفت با تولید تراریخته مصاحبه می‌کنند و شایعه سرطان‌زا بودن این نوع موادغذایی را به صورت گسترده مطرح کرده‌اند، بهزاد قره‌یاضی رئیس امور پژوهشی و فناوری سازمان مدیریت مدعی است که در ٢٠‌سال گذشته حدود ٩٠‌درصد مواد غذایی که به کشور وارد شده، تراریخته بوده است.

او در ادامه می‌پرسد: چرا در ٢٠‌سال گذشته هیچ‌کس به مصرف تراریخته‌ها اعتراض نکرد؟ منتقدان امروزی که پرونده به ظاهر علمی در برخی رسانه‌ها ارایه می‌دهند، در تمام طول این مدت کجا بوده‌اند و این پروفسورها به یکباره از کجا پیدا شدند؟ او  می‌گوید: برخی مسئولان دولت گذشته که با واردکنندگان بزرگ و مدیران مختلف ارتباط دارند، با استفاده از ابزار فناوری هراسی می‌خواهند کسب‌وکار وارداتی‌‌شان از رونق نیفتد، اگر آنها راست می‌گویند و مدارک معتبری مبنی بر سرطان‌زایی و مضربودن موادغذایی تراریخته دارند، چرا این مستندات قابل دفاع را به وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو ارایه نمی‌دهند؟

عیسی کلانتری مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری درحوزه آب، کشاورزی و محیط‌زیست نیز با بیان این‌که ما عادت داریم تصمیم‌های کلان کشور را برپایه اطلاعات کم بگیریم، توضیح می‌دهد: چرا باید ایران از دانش روز دنیا بترسد؟ مدیران ما باید باور کنند که مدل‌های قدیمی تحقیقات کشاورزی امروز پاسخگوی نیاز جوامع نیست و کشوری مثل ایران که با بحران منابع آب روبه‌روست، ناچار به استفاده از فناوری‌های نوین است و ایجاد هراس درجامعه و نگرانی‌های بی‌پایه و اساس هیچ نتیجه‌ای جز اقدام علیه منافع ملی ندارد. 

عیسی کلانتری مشاور معاون اول رئیس‌جمهوری درحوزه آب، کشاورزی و محیط‌زیست دیروز در جمع خبرنگاران توضیح داد: تقریبا تمام روغن‌های وارداتی که در تولید مواد غذایی مختلف به کار می‌رود، سویا و گوشت قرمز وارداتی تراریخته است و حداقل سالیانه ٣ تا ٤‌میلیارد دلار ارز از کشور برای واردات این محصولات خارج می‌شود اما این پرسش مطرح است که چرا واردات این محصولات ایرادی ندارد اما تولید آنها مشکل ایجاد می‌‌کند؟ بهزاد قره‌یاضی رئیس امور پژوهشی و فناوری سازمان مدیریت در ادامه تأکید کرد: هیچ گزارش مستندی از سازمان بهداشت جهانی و سازمان جهانی خواربار کشاورزی (فائو) مبنی بر زیانباربودن محصولات تراریخته وجود ندارد و کشورهای پیشرفته ازجمله ژاپن و آمریکا ازجمله پیشتازان و بزرگترین صادرکنندگان مجوز تولید و واردات تراریخته درجهان به شمار می‌آیند. اما در ایران  مافیای واردات به دروغ سندسازی می‌کند و آن را در رسانه‌ها منتشر می‌کند.

قره‌یاضی در پاسخ به «شهروند» تأکید کرد: جالب است که رسانه‌های مخالف می‌نویسند در راستای اقتصاد مقاومتی و بهبود منابع آب، بذر مقاوم به خشکی و شوری تهیه شود، اما همین رسانه‌ها تراریخته را مورد هجمه قرار می‌دهند، بی‌آنکه بدانند همین بذرهایی که نام می‌برند، نوعی بذر تراریخته هستند و درهمین راستا دولت یازدهم حمایت‌های بسیار ارزنده‌ای از تولید دانش‌بنیان تراریخته انجام داده، به‌گونه‌ای که پروژه تولید برنج خشک، کلید خورده است و مهندسان ژنتیک کشور با تغییر ساختار ریشه برنجی تولید می‌کنند که مانند گندم کشت می‌شود و آب بسیار کمی نیاز دارد. این پروسه که ٣ یا ٤‌سال زمان می‌برد، ایران را از واردات برنج بی‌نیاز می‌کند و تمام برنج مصرفی مورد نیاز کشور با بهبود راندمان مصرف آب درکشور تولید می‌شود.

منبع

مستندات مخالفت با تراریخته فاقد ارزش علمی است

بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ با حمایت مالی بنیاد علوم روسیه انجام شده است، مستندات علمی مخالفت با محصولات تراریخته فاقد ارزش علمی شناخته شدند.

به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ با حمایت مالی بنیاد علوم روسیه به انجام رسیده و نتایج آن در مجله Critical Reviews in Biotechnology انتشار یافته است، مقالاتی که تاکنون به نام مستندات علمی مخالفت با محصولات تراریخته مورد استناد مخالفان این فناوری بوده از نظر علمی فاقد ارزش بوده‌اند.

در این پژوهش، نتایج تحقیقات و مقالاتی که با نام مطالعات علمی بر روی اثرات سوء محصولات تراریخته انجام شده و پس از انتشار، مورد استفاده وسیع مخالفان قرار گرفته بود، بررسی مجدد شد. در نهایت پژوهشگران بنیاد علوم روسیه به این نتیجه رسیدند که روش اجرا، آنالیزهای آماری که در مطالعات علمی برای ارزیابی نتایج مورد استفاده قرار می‌گیرد و بالاخره نتایج حاصل از این پژوهش‌ها همگی دارای اشکالات عدیده‌ای هستند که منجر به نتایج غلط از آن مقالات شده است.

این پژوهشگران نتیجه‌گیری کرده‌اند که نتایج ارائه شده در این مقالات هیچگونه شواهدی از آسیب‌زایی محصولات تراریخته را نشان نمی‌دهند.

این پژوهش توسط هیچ یک از شرکت‌های بخش خصوصی و از جمله شرکت‌های تولیدکننده بذور تراریخته مورد حمایت مالی قرار نگرفته و هزینه‌های انجام آن صرفا توسط بنیاد علوم روسیه به عنوان یک نهاد دولتی تامین شده است تا این شائبه به وجود نیاید که شرکت‌های تولیدکننده بذور تراریخته با حمایت مالی از این پژوهش بر نتایج آن تأثیر داشته‌اند.

مخالفان محصولات تراریخته در دنیا با استفاده از بستر کم‌اطلاعی برخی از مردم جامعه و با هدف ترساندن و گریزاندن آنها از فناوری‌های پیشرفته و از جمله فناوری مهندسی ژنتیک، هر از چندگاهی با انتشار مقالات به ظاهر علمی به ترویج این شایعه دروغین در جامعه می‌پردازند که گویا محصولات تراریخته دارای اشکالاتی از نظر سلامتی و بهداشت بوده‌اند.

این درحالی است که نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مطالعات یادشده از نظر علمی فاقد ارزش بوده و این امر تلویحا به این معناست که مخالفان فناوری تراریخته، برای اثبات ادعای خود، به جای اتکا بر پژوهش‌های دقیق، علمی و بی‌طرفانه صرفا به مقاله‌سازی‌های مغرضانه روی آورده‌اند تا اهداف استکباری شوم خود را لعاب علمی داده باشند.

این مقالات دروغین پیش از این همواره توسط مراجع علمی جهانی به عنوان تقلب علمی شناخته شده است. به عنوان مثال مقاله‌ای که توسط فردی فرانسوی موسوم به سرالینی مدعی سرطانزایی محصولات تراریخته بود، توسط تمامی مراجع علمی مورد ارزیابی قرار گرفته و مردود شناخته شد.

جالب‌ترین جنبه این مقاله این بود که شش آکادمی ملی علوم کشور فرانسه برای اولین بار در تاریخ این کشور با ارسال یک نامه مشترک به سردبیر مجله منتشرکننده این مقاله به دلیل انجام تقلب علمی و بردن آبروی علمی کشور فرانسه خواستار استرداد مقاله شده بودند. این مقاله سرانجام از سوی مجله علمی منتشرکننده مقاله، بی‌اعتبار اعلام شد.

تمامی سازمان‌های مسئول بین‌المللی از جمله سازمان بهداشت جهانی  (WHO)، سازمان تجارت جهانی  (WTO)، سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد  (FAO)و سازمان ایمنی غذایی اتحادیه اروپا  (EFSA) پیش از این اعلام کرده بودند که محصولات تراریخته موجود در بازار، هدف پژوهش‌های علمی بسیار دقیق و کاملی قرار گرفته و سلامتی و مزیت‌های بهداشتی آنها مورد تایید است.

منبع

ضرورت فناوری تراریخته برای حل معضل واردات کشاورزی

محمود تولایی، رئیس انجمن ژنتیک ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در خصوص وضعیت فعالیت‌های کشاورزی در ایران و رتبه این حوزه در مجامع بین‌المللی گفت: کشور ما بیش از 6 هزار کیلومتر مرز خشکی و بیابانی و 32 میلیون و 500 هزار هکتار سرزمین بیابانی خشک و یا شور دارد. بنابر این حدود یک چهارم کشور را مناطق کویری تشکیل می‌دهد. این در حالی است که 2 هزار و 700 کیلومتر مرز آبی در دریای خزر، خلیج فارس، دریای عمان و هزاران هکتار زمین در حاشیه دریا در کشور وجود دارد. با این حال سهم بیوتکنولوژی در تولید گیاهان شور زیست و خشکی‌زیست در اقتصاد و توسعه کشور اندک است.

وی افزود: سهم کشاورزی کشور از توانمندی‌ها، ظرفیت‌های علمی، صنعتی و نوآوری‌های فنی در تجارت بین‌الملل مشخص نیست و مهم‌تر از همه مسئله واردات بی‌رویه فرصت‌های شکوفایی در این عرصه را از تولیدکنندگان گرفته است.

دکتر تولایی با تاکید بر اینکه استفاده از همه ظرفیت‌های دولتی و مردمی و حمایت از تولید ملی در عرصه کشاورزی برای رسیدن به اقتصادی خودکفا تحقق‌پذیر است، بیان داشت: مدیریت منابع ارزی، اصلاح الگوی مصرف، کاهش وابستگی به نفت و استفاده حداکثری از زمان، منابع و امکانات در هیچ عرصه‌ای به اندازه کشاورزی تحقق‌پذیرتر نیست.

رئیس انجمن ژنتیک ایران در ادامه بیان داشت: فناوری به عنوان یک جزء لاینفک پیشرفت کشور پذیرفته شده است و توسعه علم و فناوری حائز اهمیت است اما مدیران ارشد کشور باید به این نکته توجه کنند که هدف از توسعه در این حوزه چیست؟ چرا که در این راستا ارتقای کیفیت زندگی مردم و دستیابی به سهم مناسب در تجارت جهانی حائز اهمیت است.

وی با اشاره به توسعه پایدار، مدیریت و نگهداری منابع طبیعی و جهت‌ بخشی تحولات و ساختار اداری که در سال 1988 توسط شورای فائو مورد پذیرش قرار گرفت بیان داشت: بر این اساس تامین مداوم نیازهای بشری و رضایتمندی نسل حاضر و نسل‌های آینده تضمین می‌شود و چنین توسعه پایداری با حفاظت زمین، آب و ذخایر ژنتیکی گیاهی و جانوری همراه است.

او افزود: کشور ایران با دارا بودن منابع غنی و سرشار طبیعی و انسانی باید در مورد مهمترین محصولات کشاورزی و غذایی خود نظیر گندم، جو، برنج، ذرت، دانه‌های روغنی، شکر و حبوبات که قوت اصلی تشکیل می‌دهند خود کفا و حداقل خود اتکا شود اما متاسفانه واردات با قوت ادامه دارد و این مسئله بررسی نمی‌شود که این امر با منافع ملی مردم و کشور انطباق دارد یا خیر.

تولایی با اشاره به اینکه حجم انبوهی از کالاهای ضروری و غیرضروری از محصولات کشاورزی که در سبد غذایی مردم قرار گرفته وابسته به واردات است افزود: 800 میلیون دلار واردات سالیانه چای، قریب 400 میلیون دلار واردات موز، بیش از 1.1 میلیارد دلار واردات برنج به کشور صورت می‌گیرد. همچنین انواع گوشت، کره، خامه، ذرت، سویا، آفتابگردان، کنجد، جو و انواع میوه‌ جات نظیر پرتقال، گلابی، نارنگی، سیب، نارگیل، آناناس، زیتون، حبوبات ازجمله عدس، لوبیا و انواع روغن، قندو شکر، کاکائو، توتون و تنباکو و ده‌ها قلم کالای دیگر به کشور وارد می‌شود. همچنین این کالاها در سال بیش از 15 میلیارد دلار و یا حدود 22 درصد کل ارزش ارزی واردات را به خود اختصاص داده‌اند. آیا دستاورد این حجم واردات از دست رفتن ده‌ها فرصت شغلی در کشور نیست؟

رئیس انجمن ژنتیک ایران افزود: باتوجه به آمار موجود ضرورت و اهمیت بهره‌گیری از لیست فناوری کشاورزی حائز اهمیت است. در کشاورزی گیاهی زراعی تراریخت پرمحصول و مقاوم گوناگونی مانند ذرت، سویا، گوجه‌فرنگی و برنج تولید شده است‌ (170 میلیون هکتار سطح زیرکشت) روش‌های نوین زیست فناوری در افزایش تولید شیر و گوشت دام موثر واقع شده‌اند و در نتیجه امنیت غذایی حفاظت از منابع ژنتیکی، توسعه پایدار بخش کشاورزی، ایجاد فرصت‌های شغلی و خودکفایی در محصولات کشاورزی را به دنبال داشته است. همچنین استفاده از این روش کنترل حشرات، بیماری‌ها، علف‌های هرز را در پی داشته و موجب مقاومت گیاه در مقابل تنش‌های محیطی، کاهش نیاز گیاهان به کودهای شیمیایی و تولید مواد دارویی در گیاهان را به همراه داشته است و به همین خاطر مطالعه و بهره‌گیری از تولید محصولات تراریخته در کشور مطرح است.

منبع

نگاهی مستدل به دروغ پراکنی در مستند «چرب»

 حقیقت این است در کشوری که تاریخ و فرهنگ آن بر باور "قسم به قلم"  نوشته شده است و"قلم توتم اوست" باید قلم در برابر قلم ونوشته  در برابر نوشته باشد.اما صد افسوس چند صباحی است حرف زدن و حرافی کردن وبی مسئولیت سخن گفتن و بدون هیچ دلیل وبرهانی به در ودیوار تهمت زدن و ثمره سالها کار و تلاش عده ای را زیر سئوال بردن و بغض ها ومنفعت های شخصی را انگیزه و وسیله حمله به طرف مقابل قرار دادن واز رقیب یک هیولا ساختن ورقابت های ساده اجتماعی و اقتصادی را به تضادهای آشتی ناپذیر تبدیل کردن وبا ظاهر دلسوزانه مردم بیگناه را در شک و تردید و حیرانی انداختن وبه پایان کار نیاندیشیدن و مست نتایج زود گذر وسطحی شدن، راه و رسم عده ای سطحی نگر عاری وخالی از حقیقت شده است.

 

بدتر و صد بدتر اینکه عده ای لباس ناموزون و مندرس حرافی را نیز به کناری نهند و به دلیل فقرشهامت و فقدان صراحت در هاله ای از رمز و رازهای تصنعی وگمنامی وبدون شناسنامه، سوار برسیل تهمت ها و دروغ ها ،«یادآوران»گمراهی و فریب مردم در مصرف یکی از ضروری ترین قوت روزانه مردم کوچه وخیابان یعنی روغن باشند. هر چند دست این «یادآوران»از  استدلال و برهان تهی است ولی دست بگیرشان برای گرفتن آرشیو 50 ساله تبلیغات روغن، چندان نیز خشک  وخالی نبوده وبرای تخریب صنعتی 60 ساله حد اقل از دید تنگ آنها  کافی می باشد.

 

اما به زمین بازی برگردیم:

 

1-چند وقتی است که در فیلمهای به اصطلاح مستندی با عنوان «چرب» در خصوص صنعت روغن نباتی و انواع روغنها که توسط موسسه «یادآوران»تهیه شده، آسمان و زمین را بهم دوختند واز ابروباد ومه و خورشید وفلک کمک گرفته اند که مردم را  "یاد" آورند آنچه بنام روغن بر سر سفره نحیف خود قرار می دهند و لقمه ای که بر دهان کودک نزار خود می نهند هرچه باشد چه آفتاب چه سویا چه پالم چه کلزا چه مایع وچه جامد همه وهمه مضر وتهدید سلامتی است.مردم باید  از آن دوری کنند وجز دنبه ،کنجد و زیتون بر سر سفره های رنگین خود روغنی قرار ندهند. 

فرضی سخت ومشکل و سراسر طنز است، ولی بنده فرض را بر این قرار می دهم که تمام سخنان این شبکه اشباح درست باشد و حق کاملا با آنها باشد ومردم باید از روغن های ساخت کارخانجات داخل کشور پرهیز کنند و رو  به دنبه وزیتون وکنجد آورند؛ ببینیم این امر چگونه امکان پذیراست واین سراب چگونه به آب تبدیل می شود.

در حدود 140 میلیون تن روغن خوراکی از میوه ها ودانه های روغنی ،هر سال در جهان تولید می شود.مصرف سرانه کشورها از غنی ترین تا فقیر ترین آنها از80 کیلو گرم تا 5 کیلو گرم متغیر است. سهم ایران از این مقدار روغن حدود یک میلیون وچهارصد هزار تن است. یعنی یک درصد از کل روغن مصرفی جهان که 95 درصد آن بصورت خام وارد کشور می شود.

از این 140 میلیون تن حدود 2میلیون و 800 هزار تن آن روغن زیتون است که عمدتا توسط چند کشور ایتالیا، یونان، اسپانیا، تونس، ترکیه، استرالیا وسوریه و مقدار ناچیزی توسط سایر کشورها تولید می شود. به تعبیری مقدار تولید روغن زیتون نسبت به کل روغن های تولیدی جهان فقط 2 درصد است. اگر این مقدار روغن را به 7 میلیارد جمعیت جهان تقسیم کنیم (البته اگر "یادآوران " اجازه دهند و نخواهند زیتون فقط برسر سفره آنها باشد) به هر نفر 400 گرم در سال وحدود یک گرم در روز می رسد. یعنی سهم هر خانوار 5 نفره 5 گرم در روز خواهد بود. اما همانطور که مستند سازان بی سند بهتر از 7میلیارد نفر می دانند، اختلاف در آمد، مصرف مساوی ویکسان را بر نمی تابد ،لذا بخش عمده و اساسی این مقدار زیتون را باید 318 میلیون آمریکایی، 742 میلیون   اروپایی ومردم کشورهای پر درآمد کانادا ،ژاپن ،کشورهای پردرآمد عربی ،بخش پردرآمد چین و خود تولید کنندگان روغن زیتون مصرف کنند وهیچ حرف و حدیثی در این باره وجود ندارد.به قول مولانا "حال صورت این چنین حال معنی را ببین". حال زیتون در این وضعیت اسفناک است از حال کنجد که کل تولید آن به سختی به یک میلیون تن در سال در جهان می رسد وحال دنبه پیشنهادی که فقط برای جمع آوری آن از سطح کشتارگاه ها و ساخت صدها کارگاه روغن کشی، که باید خروارها مگس کش از قبل برای آن فراهم کرد ، بسیار روشن است. 

حال سوال اینجاست "یاد آوران" آرشیودار چگونه وبه چه طریقی می خواهند پنجاه درصد زیتون تولیدی جهان که یک میلیون وچهار صد هزارتن می شود و برابر مقدار مورد نیاز کشورما است را تامین کرده و امریکا ،اروپا و حتی خود تولید کنندگان روغن زیتون را در حسرت مصرف یک کیلو روغن زیتون قرارداده ونفرین سفره های رنگین آنها را به جان بخرند.

ممکن است  بگویند ما قادریم در داخل کشورتمام مقدار مورد نیازخود را تولید کنیم، به «یادآوران»یادآوری می شود تولید زیتون نه روغن زیتون در بهترین شرایط وحالت  ودر خوشبینانه ترین وضعیت به سختی به 10 هزار تن در سال در کشور می رسد که اگر همه  آن با حد اکثر مقدار روغنکشی شود و به صورت کنسرو مصرف نشود، مقدار آن کمتر از 2هزار تن در سال خواهد بود. یعنی سهم هر ایرانی 26 گرم در سال و یاهفت صدم گرم در روز خواهد بود.

 که البته به خاطر این تصور "ایده آل"به کسی حتی مستد سازان آرشیودار نباید خرده گرفت، اما "رئال" و واقعیت چه می شود؟ تا زمان خود کفایی در تولید زیتون، تکلیف مردم چه می شود ؟تکلیف سویا،کلزا، پالم وآفتابگردان را که تمام جهان ،اعم از فقیر وغنی به وفور از آن استفاده می کنند وما از پیش آنها را غیر قابل مصرف معرفی کردیم وبه مردم نهیب زدیم در صورت استفاده از آنها نسل شان منقرض وبرکت خانشان نابود خواهد شد، چه می شود؟

پاسخ این سئولات را خیلی از مردم جهان و بهتر از همه سناریست های «یادآوران» می دانند. حلال این مشکلات  و کمبود ها یک چیز است و آن "مافیای زیتون تقلبی" است که چنان سایه  خود را در سطح  جهان گسترده است که علاوه بر بد نام کردن کشاورزان ایتالیایی و یونانی وسایر زحمتکشان این محصول، ارگان های نظارتی و قدرتمندی چون FDA را که از بالاترین تجهیزات کنترلی برخوردارند را نیز به ستوه  آورده است. وقتی سهم روزانه جمعیت 75میلیونی ما از کل زیتون واقعی وبکر کمتر از یک قطره درروز نیست باید از این مافیا کمک گرفت و با وارد کردن حتی مقدار ناچیز 50 هزارتنی تقلبی و فروش اجباری به قیمت زیتون واقعی ،سالانه صد ها میلیون دلار کاسب شد. 

 البته قبول داریم که بالاخره مقداری هرچند اندک زیتون واقعی در بازار وجود خواهد داشت اما سوال اینجاست که ما حق داریم به خاطر این مقدار ناچیز کل مردم را از خوردن هر چه روغن است منع نماییم؟

 

2-حال اگر فرض طنز آلود مضر بودن روغن هایی چون کلزا ،سویا ،پالم ،تخم پنبه و آفتابگردان را که چند خطی باب طبع "یادآوران"و وارد کنندگان زیتون تقلبی بود را کنار نهیم به این سئوال والبته جواب تکراری خواهیم رسید  که آیا این روغن  ها واقعا مضر هستند ونباید آنها را مصرف کرد؟آِیا کارخانجات تصفیه روغن که تمام مراحل یک تصفیه خوب را دارا هستند ودر آخرین مرحله از فرایند خود ودر دستگاه بی بوکننده در شراط خلاء ودر دمای 240 درجه سانتیگراد روغن را بی بو می کنند وتمام مواد مضر را از روغن جدا می کنند با روغن کشی های دانه کنجد این فروشگاه و آن فروشگاه زنجیره ای که روغن مالامال از افلاتوکسین  را به خورد خلق الله می دهند برابری نمی کند؟ 

برای قضاوت اینکه کدام روغن سالم است وکدام ناسالم نباید به کوهی از نظرات گوناگون ومتناقض توجه کردو هر سخنی و هر خبری را باور کرد. از میان انبوهی از نظرات فقط آن دسته از آنها مورد پذیرش قرار می گیرد که بخش قابل توجهی از آزمایشات آنها را مورد تایید قرار دهند وبر صحت و سقم آن تاکید کنند ودر پایان مورد استناد سازمانهای مسئول جهان از جمله سازمان جهانی بهداشت قرار گیرد.جان کلام نظر این سازمان جهانی در خصوص روغن که این آقایان بطور مطلق از آن بیگانه هستند و یا خود را به بی اطلاعی مطلق زده اند این است:

میزان اسیدهای چرب اشباع         حد اکثر 10 درصد انرژی روزانه

میزان اسید چرب لینولئیک          7تا 10 درصد انرژی روزانه

میزان اسید چرب ترانس             صفر تا ا درصد انرژی

 

برای رسیدن به حدود فوق هیچ چاره ای جز استفاده از تمام روغن ها اعم از کلزا، زیتون، پالم، آفتابگردان، تخم پنبه ،کنجد ،سویا وجود ندارد.اینجاست که متخصصین  می گویند روغن "بد" یا "خوب" معنی ندارد. هر روغنی دارای مزیت ها و معایبی است.همانتطور که روغن پالم را نمی توان روی سالاد ریخت ،بدون پالم نیز انبوهی از محصولات که نیاز به روغن با مقاومت بالا وویژگی خاص فیزیکی دارند نظیر انواع سرخ کردنی ها ،انواع شیرینی وشکلات  امکان تولیدندارد.آِیا می شود نیاز7تا10 درصد انرژی روزانه به اسید لینولئیک را برای میلیارد ها نفر از دنبه، زیتون و کنجد تامین کرد؟آِیا می توان برای صدها محصول غذایی بدون ترانس، روغنی جز پالم ومشتقات آن مصرف کرد؟آیا به گوش این آقایان نرسید که همین فرانسه دو ماه قبل تعرفه هر تن پالم وارداتی را از 300دلار به 100 دلار کاهش داد تا به نیاز روزافزون به این روغن در کشورش پاسخ دهد؟

اینجانب در کوران بحث پالم، مقاله مبسوطی تحت عنوان «و اما پالم» در پایگاه خبری اقتصاد غذا «فود پرس» نوشتم و در آنجا اشاره شد که بنا برتوصیه سازمان جهانی وبر اساس مقدارو الگوی مصرف روغن وبا هدف کاهش اسیدچرب ترانس، 30 تا50 در صد از مصرف داخلی می تواند به پالم و مشتقات آن اختصاص یابد، نه بیشتر ونه کمتر. این ادعا با اعداد وارقام ومحاسبات دقیق انجام شده بود. متاسفانه دو  سال است امثال «یادآوران» مردم را به وحشت انداخته اند. روغن پالم یا ترجمه فارسی آن در دیکشنری ها روغن نخل، از خانواده نخل ها که خرما نیز یکی از آنها است می باشد. شبیه درخت خرما دارای میوه خوشه ای است.هر خوشه وزنی حدود 40 کیلو دارد وحدود 2000 میوه خرما شکل دارد. از هر دوقسمت پالپ (گوشت) و هسته آن روغن می گیرند. دو کشور مالزی و اندونزی به دلیل شرایط گرمسیری از تولید کنندگان عمده آن می باشند. یکی از روغن هایی است که طبیعت به صورت بکر آن را در اختیار بشر قرار داده است.بعد از زیر سئوال رفتن روغن های جامد دارای ترانس ،عمده راه حل کاهش ترانس در امریکا واروپاهمین روغن بود .متاسفانه درست در آستانه استقبال جهانی از این روغن برای کاهش وحذف ترانس ،در کشور ما بطوراستثنایی این روغن مورد بی مهری کامل قرار گرفت.در این میان این کلیپ سازان آرشیودار، با انواع حیل کل صنعت روغن را با دروغ و مسائل ضد علمی مورد تهاجم قراردادند. اینکه مثلا روغن پالم برای مصارف غیر غذایی وشوینده ها استفاده می شود. غافل از اینکه بیست و چهار ساعت تولید کنندگان انواع صابون و شامپو در بوق و کرنا کرده اند که محصول آنها دارای زیتون و انواع روغن ویژه است. آیا استفاده چند منظوره از محصولی و یا روغنی دال بر نا مطلوب بودن آن است؟ آیا اصولا تولید انواع لوازم آرایشی وبهداشتی بدون انواع روغن هاامکان پذیر است؟ پس چرا این همه عوام فریبی و دروغ گویی؟

امروزه برهیچ کس پوشیده نیست که مصرف مناسب روغن موضوعی غیر قابل بحث است و بدن به شدت به آن نیاز دارد.بدون آن در کارکردهای زیر اختلال جدی رخ می دهد:

 

کارکرد سیستم های عصبی

نگه داری سلامت پوست ومو

تولید هورمونهای مختلف

رشد سلول های مغزی وشبکیه چشم

ساخت غشاء سلولی

آیا می توان کار این آقایان را اخلاقی دانست در حالی که هر روغن تایید شده از سوی سازمان جهانی بهداشت می تواند نیاز های فوق را حتی در کم درآمدترین قشر مردم تامین نماید ،مدام در عالم تخیل و در جهت منافع شخصی، این مقدارقوت لایموت را نیز زیر  سئوال برده و مردم را برای مقاصد خاص همواره در بیم وهراس نگه دارند؟ 

   

3- از بی اطلاعی ودروغ عمدی وسهوی  این «یادآوران»یاد کردیم، یادمان رفت که  از دانه آفتابگردان این آقایان که  دانه را از آجیل فروشی سر کوچه شان می خرند و قطعا چکمه پوشیده و از 7 کیلو تخمه فقط یک کیلو روغن استخراج می کنند و مثل صنعت عقب مانده روغن کشی و به گفته آنان در حد تعویض روغنی و وابسته به بیگانه !!! نیستند که از 2.5 کیلو گرم دانه آفتابگردان، یک کیلوگرم روغن بگیرند. ذکری نکرده باشیم و به یادشان آوریم که زیتون نیز بمانند سایر روغن های گیاهی، نباتی است و قیمت یک کیلوگرم کنسرو زیتون بالای 30 هزارتومان است ویک کیلو گرم روغن این زیتون کنسروی به 150هزار تومان می رسد نه 25 هزار تومان و بالاخره  علیرغم هیجان ایشان در اتصال هر چه زوتر به مافیای زیتون تقلبی، ذهن آنها را به قیمت  یک کیلو خرید تضمینی دانه آفتابگردان  که دولت از کشاوزان می خرد و 2200 تومان است نه 6000 تومان وعلاوه بر 40 درصد روغن، بخش قابل توجهی از کنجاله با ارزش وپول ساز را نیز در اختیار مرغداران قرار می دهد، معطوف کنیم.وبالاخره معلوم نیست چرا با آنکه به گفته دکتر کراس ،کارشناس این آقایان ،اسید های چرب اشباع از اتهام وارده  تبرئه شده وبه زعم ایشان روغن زرد ودنبه با اشباع وکلسترول بالا مجوز مصرفش  صادر شده است ،روغن پالم با 30 درصد اشباع کمتر از این دو نوع روغن وبدون کلسترول و گرفته شده از دل طبیعت ،سرطانزا وسمی است؟ 

 

4-شاید ناراحت ترین بخش این کلیپ حساب شده، توسل آن به کلمات ارزشی است .می گوید که روغن زیتون" برکت "مادی ومعنوی به خانه می آورد. با شرحی که رفت، در برکات مادی این روغن برای این آقایان  شکی نیست ،اما آیا میلیارد ها خانه ای که نان آور آن با بطری های روغن کلزا ،سویا وغیره وارد  خانه می شود، واقعا برکات مادی و معنوی از آن خانه رخت یر می بندد ؟

 برای حسن ختام بد نیست معنای کلمه اصیل "برکت" روشن شود تا راه برای دیگر سودجویان و سد کنندگان راه اخلاق بسته شود. مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر با ارزش المیزان خود در جلد هفتم صفحه 390 در معنی برکت چنین میگوید: «برکت به معنای خیری است که در چیزی مستقر گشته ولازمه آن شده باشد،برکت در نسل که به معنای فراوانی اعقاب یا بقای نام ودودمان است و برکت در غذا که به معنای سیر کردن مردم بیشتری است و برکت در وقت که معنای گنجایش داشتن برای انجام کاری است که آن مقدار وقت معمولا گنجایش انجام چنان کاری را ندارد».

 با این تعریف، برکت یعنی 7 میلیارد جمعیت را با روش های علمی غذا دادن، برکت یعنی تلاش برای اینکه  شکمی بدون غدا نماندن، برکت یعنی لقمه نانی را برای منفعت شخصی از نیازمندی دریغ نکردن،برکت یعنی به همه اسید های چرب ضروری رساندن، برکت یعنی سفره فقرا را نیزدیدن،برکت یعنی از یک دانه نه هفتاد دانه بلکه هفتصد دانه برداشتن و بالاخره برکت یعنی رئال را پیش پای ایده آل ها قربانی نکردن.

سید کاظم حسینی – مولف، محقق و کارشناس صنعت روغن نباتی

منبع

یکی از مخاطبان ذیل این گزارش آورده است:

با سلام من دکتر حداد خدا پرست هستم استاد درس تکنولوژی روغن در دانشگاه فردوسی مشهد کسی که این کلیپ را درست کرده باید حداقل دو واحد درس تکنولوژی روغن بگذراند تا این چرت وپرت ها را نگوید... راجع به روغن کنجد باید بگویم که روغن خوبی نیست بخاطر داشتن اکسالات و فیتات و همین طور یک پروتئین حساسیت زا که ما با نوعی تصفیه این مواد را از روغن کنجد حذف کردیم و هم اکنون تولید صنعتی هم شده. مستندات همراه نامه است. ولی چرا این چرت و پرتها را می‌گذارید کسی که نمیداند از دانه افتاب گردان آجیلی که 20 در صد روغن دارد روغن کشی نمی‌کنند بلکه از نوع روغنی که 50 درصد روغن دارد روغن کشی میکنند که قیمت آن هر کیلو 2000 تومان است [قابل توجه جناب روازاده نادان که این چرندیات را در دهان مردم گذاشته است] ضمن اینکه اکثر دانه های روغنی حاوی سم علف گش وحشره کش هستند وهمینطور حاوی افلاتوکسین میباشد که همه در بی بو کننده ها از روغن جدا میشود.وخطری از نظر سرطان انسان را تهد ید نمی کند.

راجع به مطالب بالا هرکسی سئوال داشت از طریق تلگرام از من سئوال کند.

دکتر محمد حسین حداد خدا پرست تلفن [phone]

استاد زیست‌شناسی: مخالفت با محصولات تراریخته مغرضانه است

استاد زیست شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان با تاکید بر سلامت محیطی و محصولات تراریخته اظهار داشت: سلامت محصولات تراریخته محرز و مخالفت ها مغرضانه است.

به گزارش فرصت امروز، آدم ترکمن زهی، در جمع شرکت کنندگان در همایش ایمنی‎زیستی، تصریح کرد: در هیچ جای دنیا ثابت نشده است که محصولات تراریخته ضرری داشته باشند.

وی افزود: این محصولات نه تنها خطری ندارند بلکه با اصلاحاتی که در آنها انجام شده بسیاری از معضلاتی که در محصولات غیرتراریخته وجود دارد در این محصولات رفع شده است.

ترکمن زهی اظهار کرد: تراریختگی و انتقال ژن درون گونه‎ای و بین گونه‎ای در طبیعت و به طور خود به خود رخ می‎دهد ولی در فناوری مهندسی ژنتیک این کار حساب شده و درست و با توجه به هدف تولید محصول انجام می‎شود.

این پیشکسوت ژنتیک، ادامه داد: سال‎هاست که با استفاده نادرست و بی‎رویه از انواع نهاده‎های شیمیایی به زمین آسیب زده‎ایم و اکنون که می‎توانیم با استفاده از فناوری‎های جدید تا حد زیادی از ادامه این روند جلوگیری کنیم دیده می‎شود که مخالفت‎هایی عمدتا مغرضانه با تولید محصولات تراریخته صورت می‎‎گیرد.

وی افزود: گمان می‎رود این مخالفت‎ها صرفا در پی منافع شخصی باشد. در چنین شرایطی جامعه علمی کشور باید با قدرت از این فناوری حمایت کند.

ترکمن زهی همچنین افزود: با توجه به اینکه در فرآیند تولید ارقام تراریخته استفاده مصرف سموم شیمیایی به مقدار زیادی کاهش یافته و حتی به صفر می‎رسد، باید این محصولات را دوستدار محیط زیست و عامل مهمی در حفاظت از محیط زیست دانست.

دروغ گویی دکتر میرسیدی مجری سودجوی سیما علیه تراریخته

گفت و گوی ویژه خبری که ساعت ۲۲ و ۴۰ دقیقه دیشب از شبکه دوم سیما پخش شد بار دیگر دست خالی مخالفان فناوری مهندسی ژنتیک در زیر سوال بردن این فناوری را رو کرد تا آن جا که مجری برنامه در آخرین ثانیه ها و زمانی که فرصتی برای پاسخگویی مهمان برنامه نبود با نمایش اسکرین شاتی از یک صفحه اینترنتی بی ربط به زبان انگلیسی از آن به عنوان سند مخالفت سازمان بهداشت جهانی با محصولات تراریخته یاد کرد!

به گزارش خبرنگار دیده بان علم ایران، دکتر میرسیدی، مجری گفتگوی ویژه خبری ۲۲ اردیبهشت شبکه دوم سیما که با حضور دکتر سید مهدی سیدی – عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری – و دکتر بهزاد قره یاضی – رییس انجمن ایمنی زیستی – برگزار شد از ابتدا بی طرفی خود را به عنوان یک مدعی سلامت مردم که از تولید محصولات تراریخته نگران است ابراز و ادعا کرد که سازمان بهداشت جهانی و سازمان خواروبار جهانی مشترکا بیانیه داده اند که کلایفوسیت که استفاده از آن در تولید تراریخته ها غیر قابل اجتناب است (!؟) سرطانزا است.

این مطلب با مخالفت دکتر قره یاضی که بر ایمنی و سلامت محصولات تراریخته مورد بررسی مراجع علمی تاکید دارد مواجه شد که برداشت مجری و همکاران وی در اتاق فرمان را نادرست عنوان کرد. مجری با قطع صحبتهای مهمان برنامه از همکاران خود خواست صفحه اینترنتی مربوط به این ادعا را نشان دهند. در حالی که رییس انجمن ایمنی زیستی هم مدعی شده بود که سازمان بهداشت جهانی در بیانیه ای صراحتا مصرف تراریخته ها را برای سلامت انسان سالم عنوان کرده است، نمایش صفحه مورد ادعای مجری تا ثانیه های پایانی مناظره طول کشید و نهایتا صفحه ای نشان داده شد که ظاهرا برای مهمانان برنامه در استودیو چندان قابل رویت نبود. مجری با کمال اطمینان خاطر دادن به بینندگان گفت: “این همان صفحه ای است که می گوید که تراریخته ها ممکن است آسیب رسان باشند”!!!

بررسی دقیقتر آن صفحه که به زبان انگلیسی بود و تنها چند ثانیه ای نمایش داده شد نشان می دهد در این صفحه نه تنها اسمی از تراریخته نیامده حتی یک کلمه اسم گلایفوسیت هم نیامده بود و در واقع این صفحه فقط JMPR یا نشست مسترک بین فائو و سازمان بهداشت جهانی در مورد بررسی آفت کش ها را نشان می داد!!

ادعای مجری در حالی مطرح شده که سازمان بهداشت جهانی صراحتا اعلام کرده است: محصولات تراریخته ای که امروز در بازار مصرف بین المللی قرار دارند مراحل ارزیابی سلامتی را طی کرده و به نظر نمی رسد دارای ریسکی برای سلامتی انسان باشند. به علاوه در کشورهایی که این محصولات مصرف می شوند هیچ تاثیری بر سلامت انسان گزارش نشده است!

مخالفت با محصولات تراریخته دارای مستند علمی نیست

بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ با حمایت مالی بنیاد علوم روسیه انجام شده است، مستندات علمی مخالفت با محصولات تراریخته فاقد ارزش علمی شناخته شدند.

بر اساس نتایج مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۶ با حمایت مالی بنیاد علوم روسیه به انجام رسیده و نتایج آن در مجله Critical Reviews in Biotechnology انتشار یافته است، مقالاتی که تاکنون به نام مستندات علمی مخالفت با محصولات تراریخته مورد استناد مخالفان این فناوری بوده از نظر علمی فاقد ارزش بوده‌اند.

در این پژوهش، نتایج تحقیقات و مقالاتی که با نام مطالعات علمی بر روی اثرات سوء محصولات تراریخته انجام شده و پس از انتشار، مورد استفاده وسیع مخالفان قرار گرفته بود، بررسی مجدد شد. در نهایت پژوهشگران بنیاد علوم روسیه به این نتیجه رسیدند که روش اجرا، آنالیزهای آماری که در مطالعات علمی برای ارزیابی نتایج مورد استفاده قرار می‌گیرد و بالاخره نتایج حاصل از این پژوهش‌ها همگی دارای اشکالات عدیده‌ای هستند که منجر به نتایج غلط از آن مقالات شده است.

این پژوهشگران نتیجه‌گیری کرده‌اند که نتایج ارائه شده در این مقالات هیچگونه شواهدی از آسیب‌زایی محصولات تراریخته را نشان نمی‌دهند.

این پژوهش توسط هیچ یک از شرکت‌های بخش خصوصی و از جمله شرکت‌های تولیدکننده بذور تراریخته مورد حمایت مالی قرار نگرفته و هزینه‌های انجام آن صرفا توسط بنیاد علوم روسیه به عنوان یک نهاد دولتی تامین شده است تا این شائبه به وجود نیاید که شرکت‌های تولیدکننده بذور تراریخته با حمایت مالی از این پژوهش بر نتایج آن تأثیر داشته‌اند.

مخالفان محصولات تراریخته در دنیا با استفاده از بستر کم‌اطلاعی برخی از مردم جامعه و با هدف ترساندن و گریزاندن آنها از فناوری‌های پیشرفته و از جمله فناوری مهندسی ژنتیک، هر از چندگاهی با انتشار مقالات به ظاهر علمی به ترویج این شایعه دروغین در جامعه می‌پردازند که گویا محصولات تراریخته دارای اشکالاتی از نظر سلامتی و بهداشت بوده‌اند.

این درحالی است که نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مطالعات یادشده از نظر علمی فاقد ارزش بوده و این امر تلویحا به این معناست که مخالفان فناوری تراریخته، برای اثبات ادعای خود، به جای اتکا بر پژوهش‌های دقیق، علمی و بی‌طرفانه صرفا به مقاله‌سازی‌های مغرضانه روی آورده‌اند تا اهداف استکباری شوم خود را لعاب علمی داده باشند.

این مقالات دروغین پیش از این همواره توسط مراجع علمی جهانی به عنوان تقلب علمی شناخته شده است. به عنوان مثال مقاله‌ای که توسط فردی فرانسوی موسوم به سرالینی مدعی سرطانزایی محصولات تراریخته بود، توسط تمامی مراجع علمی مورد ارزیابی قرار گرفته و مردود شناخته شد.

جالب‌ترین جنبه این مقاله این بود که شش آکادمی ملی علوم کشور فرانسه برای اولین بار در تاریخ این کشور با ارسال یک نامه مشترک به سردبیر مجله منتشرکننده این مقاله به دلیل انجام تقلب علمی و بردن آبروی علمی کشور فرانسه خواستار استرداد مقاله شده بودند. این مقاله سرانجام از سوی مجله علمی منتشرکننده مقاله، بی‌اعتبار اعلام شد.

تمامی سازمان‌های مسئول بین‌المللی از جمله سازمان بهداشت جهانی  (WHO)، سازمان تجارت جهانی  (WTO)، سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد  (FAO)و سازمان ایمنی غذایی اتحادیه اروپا  (EFSA) پیش از این اعلام کرده بودند که محصولات تراریخته موجود در بازار، هدف پژوهش‌های علمی بسیار دقیق و کاملی قرار گرفته و سلامتی و مزیت‌های بهداشتی آنها مورد تایید است.

منبع

پاسخ دانشجویان بیوتکنولوژی کشاورزی به دروغها علیه محصولات تراریخته

نامه سرگشاده دانشجویان بیوتکنولوژی کشاورزی به عضو محترم هیئت رئیسه انجمن ارگانیک 

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و کمال احترام،

گفتید: "تولید محصولات تراریخته توسط محققین ایرانی در آزمایشگاه مایه افتخار و مباهات است" و تیتر زدید: "تولید محصولات تراریخته در قبضه مافیای سازندگان سلاح‌های کشتار جمعی جهان" البته ما می‌دانیم که انشاء الله منظورتان تولید کنندگان داخلی نبوده است. 

گفتید: "محصولات تراریخته (که البته بهتر است بگوییم اصلاح ژنتیکی شده) حاصل انتقال یک یا چند ژن بین دو نوع موجود زنده است"، اما نگفتید که انتقال ژن بین گونه‌ها یک فرآیند طبیعی است و علاوه بر اینکه میلیون‌ها سال است که در طبیعت اتفاق می‌افتد، هزاران سال است که در اصلاح گیاهان به روش‌های سنتی نیز توسط کشاورزان و امروزه توسط مؤسسات اصلاح بذر مورد استفاده قرار می گیرد. برای مثال حتماً می‌دانید که گندم نان حاصل تلاقی و انتقال ژن بین دو جنس (فراتر از گونه) گیاهی است که یکی گندم وحشی و دیگری یک نوع علف هرز وحشی بوده است. جالب است و حتماً شما نیز می‌دانید که این فرآیند انتقال ژن بزرگ و وسیع در طبیعت اتفاق افتاده و در نتیجه آن گندم نان ایجاد شده است. 

گفتید: " از دانش انتقال ژن و تولید بذر تراریخته می‌توان به‌عنوان یک سلاح علیه ملت‌ها و ابزاری برای عقیم سازی نسل‌ها استفاده کرد"، اما نگفتید حال که شرکت‌های چندملیتی تولید بذر مانند مونسانتو این دانش را در اختیار دارند و به‌طور گسترده به سراسر جهان و از جمله ایران چنین بذرهایی را وارد می‌کنند، لازم است که تولید داخلی و ایمن بذور اصلاح ژنتیکی شده (تراریخته) توسط جوانان متعهد و متخصص ایرانی مورد حمایت قرار گیرد. و عجب آنکه به حمایت از تولید داخلی بذور اصلاح ژنتیکی شده معترض هستید!.

گفتید: "ممکن است این‌گونه به نظر برسد که استفاده از روش‌های مهندسی ژنتیک قرار است جایگزین عملیات کشاورزی شود"، و این بسیار تعجب آور بود! به یقین هرگز کسی چنین انتظاری از بذر اصلاح ژنتیکی شده نداشته و نخواهد داشت. به عنوان مثال فرض کنید که ژن مقاومت به خشکی از یک گونه گیاهی بومی ایران که در دل کویر می روید و مقاومت زیادی به خشکی دارد، به گندم نان منتقل شود. این انتقال ژن تنها و تنها موجب افزایش مقاومت گندم نان به خشکی می‌شود و هرگز جایگزین عملیات مرسوم کشاورزی نخواهد شد. البته می‌دانیم که شما نیز می‌دانید گندم مقاوم به خشکی به طور قطع جایگزین مناسبی برای طرح نکاشت گندم است که توسط سازمان محیط زیست ارائه شده و امنیت غذایی ایران را در خطر قرار داده است. 

گفتید: "استفاده از بذور اصلاح ژنتیکی شده باعث وابستگی کشاورزان به کمپانی‌های تولید بذر خواهد شد"، اما نگفتید که منظورتان کمپانی‌های تولید بذر چند ملیتی مانند مونسانتو است. نگفتید که همین امروز بخش بزرگی از بذر مورد نیاز کشاورزان ایرانی  از  همان کمپانی‌ها وارد می‌شود. افسوس که نگفتید تولید داخلی بذور اصلاح ژنتیکی شده  به شکل کاملاً  بومی می‌تواند مانع واردات بذر شود. و صد افسوس که جوانان متعهد و متخصص حوزه بیوتکنولوژی ایران را کاملاً نادیده گرفتید. 

گفتید: "استفاده از بذور اصلاح ژنتیکی شده منجر به از دست رفتن گنجینه‌های ژنتیکی و بذور بومی خواهد شد"، اما نگفتید که نجات کشاورزی ایران در شرایط اقلیمی فعلی و شوری و خشکی زمین‌های کشاورزی، با حفظ و استفاده از ذخایر غنی ژنتیکی بومی ایران محقق خواهد شد. نگفتید که حفظ گونه‌های وحشی کویری و استفاده از ژن‌های آنها برای اصلاح ژنتیکی گونه‌هایی مانند گندم و چغندرقند، یک جایگزین بسیار مناسب برای طرح نکاشت سازمان محیط زیست است و می‌تواند موجب بقاء کشاورزی و امنیت غذایی ایران شود. 

گفتید: "کشاورزان طبیعتاً سود مقطعی و تولید کم زحمت را در اولویت کاری خویش قرار خواهند داد. طبیعی است که آنها ، مخاطرات زیست محیطی آینده را در نظر نگیرند"، عجیب است که کشاورزان سخت‌کوش و زحمتکش ایرانی را اینگونه می‌بینید! کشاورزانی که هزاران سال است تلاش می‌کنند با انتقال ژن و اصلاح گیاهان زراعی با روش‌های سنتی که اتفاقاً بسیار پرزحمت و طولانی است! بتوانند به گیاهانی دست یابند که خصوصیات زراعی بهتری داشته باشند. حتماً شما نیز با ما موافقید که متهم نمودن این قشر زحمتکش به بی توجهی به مخاطرات ایمنی زیستی به دنبال سودجویی و کار کمتر، بسیار دور از انصاف است.

گفتید: "محصولات تراریخته سه دسته هستند: مقاوم به علف کش، مقاوم به آفات حاوی ژن Bt و مقاوم به شوری"، عجیب است که طبقه بندی شما فقط و فقط براساس محصولات کمپانی‌های چندملیتی تولید بذر مانند مونسانتو صورت گرفته است! و تلاش جوانان متعهد و متخصص ایرانی در ایجاد گیاهان اصلاح ژنتیکی شده با استفاده از منابع ژنتیکی داخلی کاملاً نادیده گرفته شده است!.

: "کمپانی‌های بزرگ تولید کننده بذور اصلاح ژنتیکی شده، بزرگ‌ترین تولید کننده‌های مواد شیمیایی و جنگ افزارهای شیمیایی هستند" و به آمارهای بالای کشت این محصولات در دنیا اشاره کردید. اما عجیب است که چرا نگفتید حال که عمده کشاورزی دنیا به بذور تولید شده توسط شرکت‌های چندملیتی استثماری از جمله مونسانتو تولید می‌شود و در واقع غذای مردم دنیا به دست این قبیل کمپانی‌هاست، وظیفه ایران اسلامی چیست؟ نگفتید که مسلماً وظیفه ایران اسلامی، اجرای طرح نکاشت گندم نیست! نگفتید که ایران اسلامی باید با تکیه بر منابع ژنتیکی بومی و با اعتماد به جوانان متعهد و متخصص ایرانی، اقدام به تولید داخلی بذور اصلاح ژنتیکی شده نماید و به این ترتیب استقلال و امنیت غذایی کشور و حتی متحدین منطقه را تأمین نماید. نگفتید که حاصل اجرای طرح نکاشت، واردات گسترده فرآورده‌ها و محصولات غذایی (و نه حتی بذر) از همان کمپانی‌هایی است که فرمودید سازنده‌های سلاح‌های کشتار جمعی هستند. 

گفتید: "انتقال یک ژن هم می‌تواند گیاه را تغییر دهد"، می‌دانیم که می‌دانید، اما نمی دانیم چرا نگفتید که جریان افقی انتقال ژن، یک فرآیند کاملاً طبیعی است (با کلیدواژه horizontal gene flux قابل جستجو در منابع علمیست) و میلیون‌ها سال است که طبیعت برای انتقال صفات مختلف از موجودی به موجود دیگر از این روش استفاده می‌کند. و نگفتید هزاران سال است که کشاورزان سنتی و امروزه مؤسسات اصلاح بذر، این دانش را از طبیعت عاریه گرفته‌اند و با انتقال ژن از سایر گیاهان، اقدام به اصلاح گیاهان زراعی مانند گندم نموده‌اند. 

گفتید: "استفاده از محصولات اصلاح ژنتیکی شده حاوی ژن Bt منجر به بروز عوارضی در برخی کشورها (مانند هند) شده است"، ولی نمی‌دانیم چرا نگفتید که تنها ژن قابل انتقال به گیاهان، ژن Bt نیست و نگفتید که این توانایی در ایران وجود دارد که با استفاده از ذخایر ژنتیکی بومی و گیاهی، گیاهان اصلاح ژنتیکی شده کاملاً مطمئن تولید شوند.  نگفتید که حاصل ممانعت از تولید گیاهان اصلاح ژنتیکی شده (تراریخته) بومی مقاوم به خشکی، شوری و ... در داخل ایران و اجرای طرح نکاشت، وابستگی کامل غذایی و واردات گسترده‌‌ی محصولات و فرآورده‌های غذایی از کشورهایی مانند هند، پاکستان، امارات، برزیل، آرژانتین و ... خواهد بود. کشورهایی که حتماً شما نیز می‌دانید عمده بذور مورد نیاز بخش کشاورزی خود را از همان کمپانی‌های چند ملیتی استثماری مانند مونسانتو وارد می‌کنند.

گفتید: "ژن‌هایی که به محصولات تراریخته ایرانی منتقل شده‌اند، ثبت شده و تحت مالکیت شرکت‌ سوئیسی سینجنتا قرار دارند. این ژن‌ها توسط دانشمندان ایرانی جداسازی و ثبت نشده است، پس ما عملاً مالک آنها به شمار نمی‌رویم"، اما نگفتید این همه بی‌توجهی به دانش بومی، این همه بی‌اعتمادی و ناباوری نسبت به دانشمندان ایرانی از کجا ناشی شده است؟ این همه نادیده گرفتن تلاش دانشمندان متعهد ایرانی جهت ایجاد گیاهان اصلاح ژنتیکی شده با استفاده از منابع و ذخایر ژنتیکی ایران از کجا نشأت گرفته است؟ این همه خودناباوری و بی اعتنایی به تلاش محققین ایرانی جهت شناسایی ژن‌های مقاومت به خشکی، شوری، آفات و بیماری‌ها در گونه‌های گیاهی وحشی ایران و بومی سازی اصلاح ژنتیکی گیاهان، ناشی از چیست؟

گفتید: "تکنولوژی انتقال ژن، تفنگ ژنی است و به شرکت مونسانتو تعلق دارد"، و باز دانش و فناوری‌های نوین انتقال ژن که پایه و اساس آن کاملاً گیاهی است و به‌صورت کاملاً بومی توسط مخترعین ایرانی اختراع و ثبت شده را نادیده گرفتید! لازم است بدانیم که در حال حاضر ناقلین ژن گیاهی اختراع و ثبت شده توسط مخترعین متعهد ایرانی به‌طور موفقیت‌آمیزی برای اصلاح ژنتیکی گیاهان در داخل کشور در حال استفاده هستند و توالی آنها در بانک جهانی ثبت توالی به نام مخترعین ایرانی ثبت شده است. 

البته در مورد اخیر حق دارید که ندانید، متأسفانه گرد و غبار ناشی از دعوای دوسویه بی‌حاصل حول گیاه اصلاح ژنتیکی شده (تراریخته)، مانع دیدن پیشرفت‌های چشمگیر، تلاش‌های مستمر و افق‌های روشن پیش رو شده است!

به‌این ترتیب عضو محترم هیئت رئیسه انجمن ارگانیک، از نظر ما به‌عنوان جمعی از دانشجویان متعهد بدنه بیوتکنولوژی ایران، شما فقط و فقط چند نوع گیاه اصلاح ژنتیکی شده تولید کمپانی‌های چندملیتی و استثماری مانند مونسانتو، تکنولوژی‌های انتقال ژن معرفی شده توسط همان شرکت‌ها و ژن‌های معرفی شده توسط آن شرکت‌ها را ملاک قضاوت خود در مورد گیاهان اصلاح ژنتیکی شده قرار داده‌اید و دانش بومی و داخلی را در این زمینه کاملاً نادیده گرفته‌اید! و حتی کمی فراتر از آن، بارها و بارها تولید داخلی بذور اصلاح ژنتیکی شده را در کنار بذور تولید کمپانی‌های استثماری قرار دادید و هیچ مرزی بین آنها قائل نشدید.

می‌دانیم که شما نیز می‌دانید در شرایط فعلی از سویی با پیشرفت سریع علم ژنتیک و بیوتکنولوژی، ژن‌های مقاومت به خشکی، شوری و ... بسیار زیادی توسط متخصصین ایرانی در منابع گیاهی بومی ایران و به‌خصوص گیاهان کویری کشف شده و همچنان در حال کشف شدن است و متأسفانه به‌دلیل فقدان بانک ثبت ژن داخلی در ایران، اطلاعات مربوط به آنها در بانک‌های جهانی ثبت شده‌اند. از سوی دیگر بازی دو سویه‌ای که بین موافقین و مخالفین تولید گیاهان اصلاح ژنتیکی شده (تراریخت) داخلی در ایران آغاز شده است، استفاده از این ذخایر بسیار ارزشمند ژنتیکی بومی را در عمل به‌حالت تعلیق درآورده است. این وضعیت در نهایت به سود وارد کننده بوده و منجر به واردات گسترده بذور از کمپانی‌های چند ملیتی استثماری تولید بذر مانند مونسانتو، سینجنتا و ... شده است. بذوری که حتی اطلاعی از محتوای ژنتیکی آنها در دسترس نیست. و بسیار عجیب است که در چنین شرایطی، برخی افراد، انجمن‌ها و سازمان‌های زیست محیطی به‌جای خودباوری، تکیه بر ذخایر ژنتیکی گیاهی بومی و اعتماد به متخصصین متعهد ایرانی، با ارائه طرح نکاشت دو محصول استراتژیک گندم و چغندرقند، تصمیم به واردات گسترده محصولات و فرآورده‌های غذایی (و نه حتی بذر گیاه) گرفته‌اند. محصولات و فرآورده‌های غذایی که از کشورهایی وارد می‌شوند که بذور همان کمپانی‌های استثماری را می‌کارند و یا در مواردی مانند کشور امارات، فرآورده‌های غذایی را از همان کمپانی‌ها گرفته و بسته‌بندی کرده و به ایران وارد می‌کنند. به‌این ترتیب اجرای طرح نکاشت، علاوه براینکه بی‌توجهی کامل به شاغلین بخش کشاورزی و تبعات اجتماعی بیکاری این قشر عظیم را نشان می‌دهد و خودناباوری و بی‌اعتمادی و نادیده گرفتن کامل متخصصین متعهد حوزه بیوتکنولوژی را به‌وضوح آشکار می‌سازد، امنیت غذایی و سلامت غذایی ایران اسلامی را به‌شدت مورد تهدید قرار داده است. 

در چنین شرایطی بهتر است افراد متعهد و متخصص حوزه بیوتکنولوژی ایران، فارغ از دعوا و مناقشه دوسویه‌ای که بین موافقین و مخالفین گیاهان اصلاح ژنتیکی شده آغاز شده و همچنان نیز ادامه دارد و به‌نظر می‌رسد که تا ابد هم ادامه خواهد داشت!، با اعتماد به منابع ژنتیکی بومی، متخصصین داخلی و فناوری بومی سازی شده، به حمایت از تولید داخلی غذای سالم در داخل ایران بپردازند. 

با کمال تشکر

جمعی از دانشجویان متعهد بدنه بیوتکنولوژی ایران

منبع:

https://telegram.me/SofreSalamat

نتیجه پروژه مطالعاتی مشترک کشورهای اروپایی: ادعاها علیه محصولات تراریخته دروغ است

نتایج یک پایش و مطالعه 10 ساله  با شرکت 400 گروه پژوهشی از کشورهای مختلف اروپایی نشان می‌دهد محصولات تراریخته موجود در بازار کاملا‌ سالم هستند و هیچ یک از عوارض ادعایی راجع به آنها مشاهده نشد.  

این پژوهش در قالب ۵۰ پروژه علمی و با مشارکت ۴۰۰ گروه پژوهشی از تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپایی و با هزینه‌ای ۲۰۰ میلیون یورویی انجام شده و برای تکمیل آن از نتایج سایر پژوهش‌هایی که به طور مستقل توسط مراجع پژوهشی کشورهای عضو اتحادیه اروپا به اجرا در آمده نیز استفاده شده است.

جنبه‌های مختلفی از قبیل مسائل زیست‌محیطی، سلامت و بهداشت غذایی مثل حساسیت‌زایی احتمالی و کاربردهای دیگر محصولات تراریخته از جمله، استفاده از باقی‌مانده‌ آنها در تولید سوخت‌های زیستی، روش‌های ارزیابی سلامت غذا، روش‌های مدیریت محصولات تراریخته و حتی جنبه‌های اجتماعی و سیاسی مرتبط با محصولات تراریخته در این تحقیق مورد بررسی و پژوهش قرار داده شده است.

این پژوهش که از سال ۲۰۰۱ تا۲۰۱۰ به اجرا در آمده است، کاملترین و جامع‌ترین مطالعه‌ای است که تاکنون بر روی محصولات کشاورزی به اجرا در آمده و از نظر مدت زمان پژوهش و در نظر گرفتن جنبه‌های مختلف علمی و حتی غیر علمی، قابل دفاع است و در نهایت به این نتیجه رسیده است که محصولات تراریخته از نظر سلامتی و سایر جنبه‌ها همانند محصولات غیرتراریخته هستند.

مشاور علمی کمیسیون اروپا تاکید کرده است که برای جامعه علمی در اروپا کاملا واضح است که غذاهای حاصل از محصولات تراریخته کاملا سالم هستند. این نتایج به معنای تایید کیفیت محصولات تراریخته برای مصرف ۳۰۰ میلیون جمعیت کشورهای عضو اتحادیه اروپا است. نکته مهم دیگر در این رابطه آن است که هزینه‌ این پژوهش‌ها توسط کمیسیون اروپا تامین شده و روش اجرای آنها کاملا مستقل از شرکت‌های تولیدکننده بذور محصولات تراریخته بوده است.

نتایج و گزارش یادشده کاملا مغایر با برخی تبلیغات رسانه‌ای است که با ارائه اسناد و مدارک جعلی و ناقص مدعی بودند که محصولات تراریخته در کشورهای اروپایی کاملا رد شده و مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و اینکه مشکلاتی در سلامت این محصولات وجود دارد. 

این در حالی است که سازمان ایمنی غذایی اتحادیه اروپا (EFSA) به عنوان تنها مرجع رسمی تصمیم‌گیری در خصوص محصولات تراریخته در ۲۸ کشور عضو این اتحادیه، تاکنون به بیش از ۷۰ محصول تراریخته مجوز کشت و مصرف در اتحادیه اروپا داده است.

منبع